Dag 3 - Sedona

Hoi allemaal!

Na een lange, lange reis zijn we vandaag aangekomen in Sedona, Arizona. Hoe? Het verslag volgt hieronder.

's Ochtends zijn we na de nodige ochtendrituelen vanuit ons hotel in Palm Springs de weg op gegaan. We hebben heerlijk ontbeten bij een typisch Amerikaanse diner. Daarna hebben we nog wat boodschappen gedaan voor onderweg en toen zijn we officieel vertrokken. Al snel reden we de "echte" woestijn in. Opvallend genoeg waren er veel planten. Het was allemaal wel droog, dor en eentonig qua kleuren, maar de bergen, planten en later cactussen maakten het een hele ervaring. Het eerste stuk reden er nog veel auto's en vrachtwagens, dit was op de snelweg. Maar na 2 afslagen reden we bijna alleen op de weg. Langzaamaan zag je ook de vegetatie veranderen, je komt echt bijzondere planten tegen. We wilden er een aantal keren voor stoppen, maar iedere keer als we "Stop!" riepen, waren we er al net weer voorbij. Soms zijn we erger dan Japanners. Zij stoppen tenminste nog ergens, maken foto's en gaan weer weg. Wij stoppen echter niet meer en maken al rijdend of lopend foto's. Bovendien is het met 5 digitale camera's soms een drukte van jewelste bij mooie punten. Iedereen moet en zal dat mooie punt op de foto krijgen. Tja...
In ieder geval. Na een aantal lange lange uren gereden te hebben, stopten we ergens bij een tankstation om te vragen hoe lang het rijden was naar "Ghost town". De vrouw raadde ons echter aan daar niet heen te gaan omdat het niet meer voorstelde dan een oude mijn, maar wees ons wel de weg naar Stanton, een andere ghost town waar nog wel wat te zien was. Het zou niet lang rijden zijn. Eerst maar eens tanken en even naar het toilet. Sebas had 's ochtends 2 koffie op en ging dan ook in de hitte van de woestijn fanatiek met een ramenwisser aan de gang. Daarna gingen we op weg naar Stanton. De weg was na een mini-afslag alleen niet meer verhard, wij dachten dat met ons bakbeest wel aan te kunnen en reden vrolijk verder. Al snel bleek echter dat als we nog veel verder over die weg zouden rijden, de auto helemaal uit elkaar zou trillen. Deuren werden vastgehouden, koffers vlogen alle kanten op, en iedereen stuiterde van de stoel naar het plafond en weer terug. Het was niet te doen. We zijn omgekeerd en hebben met 10mijl per uur de weg teruggereden. Nog geen ghost town gezien, maar helaas.
Toen besloten we ons maar aan ons oorspronkelijke plan te houden. We reden verder de bergen in. Een prachtig uitzicht was het resultaat. Weer alle camera's dezelfde kant op. Zo zijn we verder gereden richting Prescott, een leuk dorp in de bergen. De bochten waren soms echter erg scherp en zoals gezegd is de auto niet écht heel stevig, maar dit hadden zelfs wij niet verwacht. De banken schoven! Bochtje naar rechts, bankje naar links, bochtje naar links, bankje naar rechts. Of je nou die banken of losse tuinstoelen in de auto zette, het zou geen verschil maken. Maar goed, we reden richting Prescott, zijn daar niet gestopt, maar verder gereden richting Sedona. Je komt leuke dorpjes tegen maar de wegen zijn soms angstaanjagend, voor degenen met hoogtevrees. We reden soms op 7000voet hoogte, langs het ravijn. Niet goed om dan naar beneden te kijken. Maar uiteindelijk zijn we veilig "beneden" aangekomen (Sedona ligt op ongeveer 1326meter). We hebben ingecheckt in ons horrormotel (zoals in de film, maar dan net ietsje minder erg gelukkig) en zijn daarna op zoek gegaan naar eten. We werden verwezen naar Downtown Sedona, waar we inderdaad leuke restaurantjes tegenkwamen. We hadden honger, maar de Amerikaanse porties zijn zo groot dat een paard het nog niet op zou kunnen. Daarna terug naar het motel en morgen kunnen we dan eindelijk een keertje uitslapen. Er staat ons nog wat te wachten, dus de rust kunnen we wel gebruiken, zeker na een rit van ruim 8uur. Later meer!

Groetjes van ons allemaal!