Dag 19 - San Diego

Hallo allemaal!

Vandaag was Sebas jarig! We wilden hem eigenlijk wakker maken door voor hem te zingen, maar hij was iets te vroeg zelf wakker en wij waren iets te laat klaar. Bovendien wilde hij graag met zijn ouders bellen, wat natuurlijk heel logisch is. Zij hadden hem voor vertrek een cadeau meegegeven dat hij nu eindelijk kon openmaken. Een heel mooi vest en nog wat dollars. Via Skype hebben ze na vele mislukte pogingen toch elkaar gevonden. Daarna was iedereen bij ons wel klaar en we probeerden hem nog zijn bed in te krijgen maar hij wilde heel graag gewoon aankleden. Dus gingen we maar gewoon op deze manier voor hem zingen en gaven we hem zijn cadeautjes. Cadeaus die we in Nederland al gekocht hadden hebben we gefotografeerd om inpakproblemen te voorkomen, en in enveloppen gedaan. Ook had Iris wat in Amerika gekocht (o.a. een map voor al zijn kwartjes van de 50 staten, waar we het al eerder over hadden en wat eigenlijk als een rode draad door onze vakantie loopt omdat we iedere keer dat we cash betalen moeten kijken of het wisselgeld kwartjes bevat, en zo ja welke kwartjes). Hij was erg blij met zijn cadeaus, maar heeft toch even de foto’s bewaard als bewijs dat die cadeaus toch echt in Nederland op hem liggen te wachten. Na deze korte verjaardagsviering gingen we weer op zoek naar eten. We hadden natuurlijk honger omdat we de avond ervoor niet goed gegeten hadden, dus we konden flink happen. We kwamen al snel terecht bij de IHOP. Op de kaart stonden zelfs hamburgers en steaks, maar wij dat het niet bij het ontbijt hoorde. Later kwamen we erachter dat je dit wel degelijk om 9 uur ’s ochtends op je bord kon krijgen (anderen hadden hamburgers en patat besteld). We hebben flink gegeten, zoveel dat we misschien zelfs de lunch konden overslaan. Toen was het tijd om te rijden, naar San Diego, waar we 4 nachten zouden verblijven. We installeerden de TomTom en reden weg. Dit keer geen mooie route, wel een lange (4 uur) over de snelweg. In Amerika kennen ze Carpoolbanen, waar je alleen mag rijden als je met 2 of meer personen in een auto zit. Of er meerdere voorwaarden aan gesteld worden, weten we nog steeds niet, maar wij besloten deze baan vaak te nemen, omdat hij toch tamelijk sneller doorrijdt dan andere banen. Drie van de zes inzittenden sliepen veel en hebben de rit niet geheel bewust meegemaakt. Twee andere inzittenden zaten zich een beetje te vervelen. De enige die hard aan het werk was, was Hans. We zijn een keer gestopt bij Starbucks. Honger hadden we niet, alleen een beetje dorst en nood om naar het toilet te gaan. Drinken hebben we echter genoeg in de auto, dus het enige wat we van de Starbucks gezien hebben is het toilet dat zich naast de ingang bevond. Even snel uit de auto en er weer in. We kwamen in San Diego aan en reden nog een stuk door naar Old Town, waar ons hotel zit. We checkten in en kregen te horen dat er nog maar een kamer klaar was. We gingen erheen en bleken uitzicht te hebben op een parkeerdek. Alle kamers hebben uitzicht op een mooi stuk land, behalve een gang, wat natuurlijk precies de gang was waar wij zitten. We besloten te wachten tot de kamer van Hans en Depi klaar was, dan te kijken of deze inderdaad op elkaar aansloten zoals ons beloofd was en dan eventueel te klagen als het niet beviel. Na een korte inventarisatie zijn Hans en Depi gaan klagen en kregen we andere kamers met een mooi uitzicht. Ondertussen hadden we wel de wc bevuild, handdoeken gebruikt en de vuilnisbak gevuld, dus dat moesten we nog even opruimen. We sleepten alle koffers mee en installeerden ons in de twee grotere kamers met een beter uitzicht. Daarna vonden we het tijd om te gaan zwemmen. Eerst maar op internet opzoeken hoe warm het water hier is. Warm genoeg, ongeveer 20 graden Celsius. We trokken de zwemkleding aan, installeerden de TomTom en reden richting strand. Eerst parkeerplekken proberen te zoeken dicht bij het strand. Onmogelijk. Na een paar rondjes gereden te hebben, zonder enig succes, reden we iets verder terug naar waar we wel meteen succes hadden. Iets verder lopen, maar dat kan ook geen kwaad met al dat vet dat we eten. Op het strand was het even zoeken naar een goede plek. Ze hebben helemaal een indeling gemaakt. Tussen de pylonen mag je niet liggen, want dat is een looppad. Aan de rechterkant van het pad is plek voor surfers en aan de linkerkant voor zwemmers. Het looppad hadden we snel door, maar voor de rest hadden we iets meer tijd nodig. Toen we het verschil in drukte zagen en vervolgens de grote borden waar het op stond, viel het kwartje en snelden we naar de goede kant. Daar was het uiteraard druk, maar we wrongen ons ertussen en maakten plek voor onszelf. Na de handdoekjes neergelegd te hebben renden we het water in. Het voelde eerst koud aan, maar wel lekker. Wat opviel waren de ladingen zeewier. Je werd erdoor gegrepen. En het was gewoon hard! Het waren stevige stukken en soms leek het een zeemonster dat je bij je benen en zij pakte. De golven maakten het aan de ene kant veel erger (omdat het zo 10x harder aankomt) maar aan de andere kant beter, omdat golven gewoon leuk zijn. We hebben een tijd onze tanden op elkaar gebeten en genoten van het water en de golven, maar uiteindelijk werd het ons teveel en zijn we op het strand gaan zonnen en drogen. Hans kan niet zolang stilliggen en wilde snel weg, want hij kreeg toch wel een beetje honger. We gingen weg en reden naar het hotel om even te douchen. Het vinden van een parkeerplek was zo lastig en Amerikanen vinden het kennelijk normaal om even af te spreken wie waar en wanneer mag parkeren, ondanks dat een andere auto al een half uur rondrijdt, dat dat ook nog een half uur duurde. We wilden niet meer met de auto weg, maar voor de rest was het aan Sebas om te beslissen waar we gingen eten. Het werd een Mexicaans restaurant (zo’n beetje het enige wat ze hier in Old Town hebben). We kregen meteen nachos met een pikant sausje en literglazen frisdrank op tafel. We aten er flink van, bestelden een voorgerecht en hoofdgerecht en aten meer en meer nachos die opgingen en weer bijgevuld werden. Tegen de tijd dat het hoofdgerecht kwam zaten we al redelijk vol en we schrokken van de grootte van onze hoofdgerechten. Hoe gingen we dit ooit opkrijgen?! Gelukkig hadden we niet geluncht. Het karige diner van de vorige avond hebben we dubbel en dwars goedgemaakt. Voldaan maar misselijk gingen we weg en liepen nog een tijdje door Old Town. Iris en Kahman werden er een beetje eng van, want er schijnen hier veel haunted houses te zijn. Depi zei dat alles nep is, een soort Disney maar dan gratis, maar of dat helemaal waar is? Het bleek nog redelijk gezellig te zijn bij cafeetjes, maar wij hadden het wel weer gehad voor die dag. We gingen terug naar het hotel om te slapen. De volgende dag stond de San Diego Zoo op de planning! Daarover later meer.

Groetjes van ons!