Dag 12 - van Gillette naar Hill City

Hallo allemaal!

De dag begon met uitslapen. In plaats van 7.00 uur stonden we om 7.30 uur op, omdat we maar een korte afstand hoefden af te leggen. We werden hiervoor gelijk afgestraft tijdens het ontbijt. Ten eerste werden we aan het koudste tafeltje in de ruimte gezet: de airco stond vol op ons te blazen, zo hard dat de ijspegeltjes zich op onze bovenlip vormden. Uiteindelijk hebben we maar om een andere plek gevraagd, want het wachten op ons eten duurde al lang, dus tegen de tijd dat we het ontbijt op zouden hebben zouden we ons waarschijnlijk niet meer kunnen bewegen van koude stijfheid. Toen we eenmaal verhuisd waren, kregen we het idee dat de serveerster die onze bestelling had opgenomen, dacht dat we misschien weggelopen waren, omdat het toch wel erg lang duurde allemaal. Ongeveer 3 kwartier nadat we waren binnengelopen kregen we dan eindelijk ons eten. Hongerig vielen we aan, als wolven rukten we aan onze bacon, en de toast met eieren werd ook naar binnen geschrokt.

Toen was het tijd om de koffers in te laden en te beginnen aan de rit naar Hill City, waar we Mount Rushmore zouden bekijken. We kwamen wel 50 meter verder, want we moesten eerst maar weer eens tanken. Eindelijk konden we dan op weg. De rit verliep voorspoedig, zonder verdere tussenstop kwamen we rond 12.30 uur aan bij Mount Rushmore. In Sebas' boekje was te lezen dat een bezoekje aan de vier presidenten ongeveer 2 uur in beslag zou nemen, en toen we op zoek waren naar een parkeerplaats begrepen we waarom. Het stond vrijwel helemaal volgepakt en we besloten de garage uit te rijden. Gelukkig waren er meerdere garages en ging het bij de tweede poging beter. We liepen naar boven en zagen al vrij snel de vier uitgehouwen koppen. Het zag er een stuk kleiner uit dan we hadden verwacht, maar toch is het leuk om eens in het echt te zien. In alle mogelijke formaties zijn we weer met het uitzicht op de foto gegaan en ook zonder voorgrond zijn de vier hoofden meerdere malen op de foto genomen, zowel ingezoomd als uitgezoomd. Sebas besloot nog even snel de presidential trail te lopen, terwijl de rest ging uitpuffen in de giftshop. Het was namelijk weer zo'n 35 graden, de warmte houdt hier al wekenlang aan. Weer werden er allemaal kitscherige dingen verkocht en net toen we klaar waren met kijken kwam Sebastiaan binnengelopen om te kijken wat ze allemaal te koop hadden. Daarom wachtten we nog maar even op hem en besloten we gelijk wat te eten. Toen we net met onze mond vol zaten kwam er een oude medewerkster (echt oud, mensen zo oud als zij zouden in Nederland in het bejaardentehuis zitten) op ons af om te vragen waar we vandaan kwamen. Zagen we er zo toeristisch uit? Ze was een beetje moeilijk te verstaan omdat haar stem erg kraakte, maar we konden nog net uit haar verhaal opmaken dat als we weggingen, we onze bekers konden verruilen voor to-go-cups en konden hervullen met frisdrank. Oké. Na het eten wilde Hans zijn geliefde ijs eten, dus Kahman ging met hem mee voor één bolletje. Waar ze mee terugkwamen was iets heel anders, een flinke berg ijs puilde uit hun bekertjes. Ze genoten er lekker van en we moesten allemaal nog even helpen om het op te krijgen, maar we konden uiteindelijk toch weg. Nu was alleen de vraag nog wat we in godsnaam gingen doen...We besloten eerst maar naar het hotel te gaan en daar te bespreken wat de opties waren.

We reden dwars door de Black Hills National Forest, het plaatsje Hill City waar wij deze nacht verblijven ligt midden in dit bos. Een mooi bos, en naar het scheen een leuk plaatsje. Na enige discussie op de hotelkamer kwamen we met het plan om naar Rapid City te rijden, een middelgrote plaats op een klein uur rijden van waar wij zaten. Hier zouden we even door het centrum lopen, dan gaan eten, en vervolgens gaan midgetgolfen, om 's avonds in Hill City terug te keren om een duik te nemen in het zwembad van het hotel. Dit verliep iets anders dan gepland, want eenmaal aangekomen in downtown Rapid City bleek er he-le-maal niks te doen. De vraag was: wat gaan we nu doen? Het was een beetje bewolkt geraakt waardoor de temperatuur enigszins gedaald was, dus we besloten dat we best nu konden gaan midgetgolfen. Volgens onze eigen weerman Sebastiaan zou het waarschijnlijk droog blijven, dus we huurden zes sticks en zes balletjes. Toen we wilden beginnen begonnen de regendruppels te vallen. Het leek even hard te gaan regenen, dus we wilden al bijna naar binnen rennen, maar gelukkig viel het mee en waren de druppels dik en groot, maar niet talrijk. Zo hebben we 18 holes afgewerkt en heeft Hans uiteindelijk gewonnen. Na het midgetgolfen had iedereen veel honger en zijn we gaan eten bij een tentje waar eigenlijk niemand iets over wist: Wendy's. Het bleek goed te eten te zijn, maar de service was niet al te best. Niks aan te doen, de magen werden gevuld en we reden terug naar Hill City om door het dorpje te lopen. Sebastiaan wilde alvast gaan zwemmen, dus met z'n vijven reden we verder. Al snel bleek dat het veel minder leuk was dan we in eerste instantie hadden gedacht: bijna alle winkeltjes waren al gesloten en de tentjes die nog open waren, hadden geen leuk aanbod. Op de terugweg naar de auto werden we staande gehouden door een biker, die hier héél veel zitten. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en toen wij Amsterdam, the Netherlands zeiden, reageerde hij heel enthousiast: Oh wow, Aaamsterdaaam, I've been there! I was stationed in Germany once, so I went to Aaamsterdaaam too. Hij was erg enthousiast over het feit dat we helemaal hierheen waren gekomen vanuit Amsterdam en vroeg ons of het daar net zo warm was als hier in South Dakota. Hij was erg blij om te horen dat het in South Dakota warmer was, want zo zei hij: I love the HEAT. We liepen maar weer verder en hij riep ons na dat hij het leuk vond om ons hier tegen te komen, de enige buitenlanders in de laatste weken.

We reden terug naar het hotel en namen nog een duik in het zwembad, die nog vol lag met kinderen. Na een klein uurtje gingen we maar terug naar de kamer om te douchen en in bed te gaan liggen. Na het korte ritje van vandaag zal het morgen wel tegenvallen om weer dik 600 km af te moeten leggen, naar Denver deze keer. Later meer!

Groetjes!

PS. Opnieuw geen foto's helaas, vanwege het late tijdstip. Het is nu 23.30 uur en toch wel tijd om te gaan slapen. Als het morgen niet lukt, dan toch zeker overmorgen wel! Sorry